Katedra Kanaryjska

Katedra Kanaryjska (Catedral de Canarias) znana jest na wyspach jako Katedra Świętej Anny (Santa Iglesia Catedral Basílica de Canarias). Pociemniałe mury średniowiecznej kamiennej budowli wznoszą się na placu Santa Ana w historycznym centrum Las Palmas de Gran Canaria na wyspie Gran Canaria.

Monumentalna Katedra Kanaryjska to największa świątynia katolicka na Wyspach Kanaryjskich, która jako pierwsza otrzymała od papieża status bazyliki. Mieści się w niej katedra biskupia Wysp Kanaryjskich.

Katedra jest poświęcona patronce miasta – Świętej Annie. Jej budowę rozpoczęto w 1487 roku na polecenie kardynałów Watykanu. Prace opóźniały się z powodu problemów finansowych i politycznych; budowa była wielokrotnie przerywana. Pierwszy etap budowy trwał w XV-XVI wieku, a następnie nastąpiła długa przerwa. Aktywna budowa wznowiona została dopiero w 1781 roku. Prace trwają do dziś.

Do budowy murów katedry użyto dwóch rodzajów materiałów: niebieskiego kamienia z San Lorenzo i lokalnej porowatej skały wulkanicznej. W wyglądzie budynku można prześledzić kilka różnych stylów architektonicznych. Architektura zewnętrzna, która przeszła zmiany w późnym okresie budowy, utrzymana jest w stylu klasycznym i barokowym. Na głównej fasadzie znajdują się trzy półokrągłe wejścia arkadowe; otwór centralnego portalu zwieńczony jest dużym oknem różanym. Po bokach fasady znajdują się dwie wysokie symetryczne wieże z półokrąglymi kopułami – w jednej z nich znajduje się dzwonnica.

Katedra ma kształt łacińskiego krzyża z transeptem, a na wewnętrznym dziedzińcu znajduje się fontanna. Budynek jest trójnawowy, a wnętrze katedry utrzymane jest w stylu późnogotyck im. Przestronna nawa główna oddzielona jest potężną kolumnadą z trzystopniowymi żebrowymi kolumnami, podtrzymującymi półłuki i żebra.

Łącznie w katedrze zbudowano trzynaście kaplic, przykrytych sklepieniami krzyżowymi. Transept przykryty jest sklepieniem kopułowym, osadzonym na wysokim bębnie z witrażowymi oknami. Ozdobą świątyni są pięknie ozdobione organy, ozdobione gotyckimi pinaklami. Instrument ma dwie klawiatury; jego wysokość wynosi 7 m, a szerokość 5 metrów.

Trzystopniowy marmurowy ołtarz pokryty jest złoceniem, ozdobiony figurami świętych i reliefową dekoracją. Kulminacją kompozycji ołtarzowej jest główna świątynia – obraz Świętej Anny, stworzony w 1944 roku przez rzeźbiarza José de Armas Medinę.

Przy katedrze znajduje się Muzeum Diecezjalne – przechowywane są tam inne dobra religijne, przedmioty kultu, gobeliny i obrazy. Najcenniejszym eksponatem jest Sztandar Podboju. Ten sztandar został wyhaftowany przez samą królową Izabellę.