Kanary to bajeczny archipelag, otoczony lazurowymi wodami Atlantyku. Wyspy słyną z pięknej pogody. To kraina wiecznej wiosny. Jednak przyjeżdża się tu nie tylko na plażowanie. Na Wyspach Kanaryjskich znajdują się prawdziwe „cuda świata” – unikalne naturalne i utworzone ręką ludzką zabytki, fantastyczne krajobrazy.
Park Timanfaya na Lanzarote
Na południowym zachodzie Lanzarote, najbardziej na wschód wysuniętej i najbardziej zagadkowej wyspy kanaryjskiej, znajduje się Park Narodowy Timanfaya. Jest to rezerwat „dymiących gór” – drzemiących i wygasłych wulkanów. Ostatnie gwałtowne erupcje wstrząsały Lanzarote w latach 1730-1736. Wtedy żyzne pola i doliny zostały całkowicie zniszczone. Dziś gleba na wyspie jest przykryta zastygłymi, martwymi strumieniami bazaltowymi. Park Timanfaya zajmuje powierzchnię ponad 5 ha – w skład rezerwatu weszła niemal cała część wyspy pokryta lawą. Tutejsze krajobrazy zaskakują i szokują obserwatorów, tak bardzo przypominają marsjańskie: ziemia jest zwęglona, prawie nie ma zieleni, nie śpiewają ptaki. Surowy piękno zachwyca.
Turyści podziwiają krajobrazy w ochrowych i czarno-czerwonych tonacjach, odwiedzają niezwykłą restaurację El Diablo, działającą nad kraterem. Samodzielne spacery po chronionej strefie są zabronione: możliwe są tylko zorganizowane wycieczki wytyczonymi trasami. W ukształtowaniu wyspy kryje się wiele lejów, podziemnych jaskiń, w które łatwo wpaść. Od ziemi bije ciepło: niemal pod nogami, pod cienką skorupą skalnej gleby, kipi żywiołowa wulkaniczna siła.
Dojechać do Parku Timanfaya można wynajętym samochodem lub autobusem z miejscowości El Golfo. Samochody pozostawia się na specjalnym parkingu. Po terenie parku co 15 minut wyruszają autokarowe wycieczki z audioprzewodnikiem; zorganizowane są także piesze trasy oraz przejażdżki na wielbłądach.
“Podwodny cmentarz” Las Cruces de Malpique koło La Palmy
Pod wodą, u południowego krańca zielonej wyspy La Palma, ukryty jest rozległy kompleks pomnikowy. Spoczywają tu czterdziestu prawdziwych wierzących – katoliccy księża, którzy znaleźli w oceanie ostatnie schronienie. W 1570 roku statek “Santiago”, na którym płynęli do Brazylii misjonarze zakonu jezuitów pod wodzą Ignacego Acevedo, został zaatakowany przez francuskich piratów. Dowódcą najeźdźców-protestantów był Jacques Sore. Piraci szydzili z jezuitów, zmuszając ich do wyrzeczenia się wiary katolickiej w zamian za życie. Groźby nie złamały mnichów – hugenoci zabili ich i wyrzucili za burtę. W 1999 roku mieszkańcy La Palmy ustawili na dnie morskim czterdzieści krzyży, upamiętniających męczeństwo prawdziwej wiary. Nagrobki stoją na głębokości 25 metrów, przyciągając nurków i fotografów. Las Cruces de Malpique to rezerwat biosfery, obiekt UNESCO. Żyją tu żółwie, mureny, barakudy i potężne gropiery. Nurkować można tylko przy bezwietrznej pogodzie i słońcu.
Miejsce do nurkowania Las Cruces znajduje się w morzu, u przylądka Punta Malpique, na początku drogi samochodowej Kostaél Faro. Punktem orientacyjnym jest latarnia morska Faro de Fuencaliente, usytuowana na najdalej wysuniętym na południe krańcu wyspy La Palma.
“Organy” wyspy La Gomera – skała Los Organos
Skała położona jest w pobliżu miasteczka Vallehermoso. Turyści udają się, aby oglądać Los Organos na wynajętych łodziach z kurortów Playa de Santiago i Valle Gran Rey: trasy wycieczek opływają La Gomerę wzdłuż wschodniego wybrzeża. Z wycieczkowców rozpościera się imponujący widok na wybrzeże, osady i zatoki. W drodze turyści często spotykają wieloryby i delfiny.
Reliktowa sawina kanaryjska na Hierro
Na najdalszej wyspie archipelagu, malutkim El Hierro, nie ma różnorodności hoteli i turystycznego zgiełku. Jedzie się tu nie dla komfortu – dla niezapomnianych wrażeń. El Hierro odwiedzają miłośnicy dzikiej przyrody, ciszy, niezwykłych krajobrazów, nurkowania i ekoturystyki. Sławę wyspy stanowią relikty lasów sawinowych El Sabinar – park rezerwatowy na szczycie wulkanicznego masywu, na górskim płaskowyżu Dehesa. Najwyższy punkt El Hierro zdobi pradawna sawina kanaryjska (Sabina de El Hierro) – symbol wyspy, majestatyczna i ponura, poskręcana wiatrem i pochylona aż do ziemi. W drodze na szczyt La Dehesa, gdzie rosną cudowne drzewa, roztaczają się widoki na fantastycznie piękną dolinę El Golfo i panoramę całej niewielkiej wyspy.
Do pomnika przyrody Sabina de El Hierro należy jechać drogą HI-500 (leży on na zachodnim krańcu wyspy, w odległości kilku minut spacerem od parkingu).
Unikatowy krajobraz “Księżycowe pejzaże” na Teneryfie
Niedaleko górskiej miejscowości Vilaflor, najwyżej położonej na Teneryfie, znajduje się skalny krajobraz niezwykłej struktury. Formacja górska “Księżycowe pejzaże” (Paisaje Lunar) powstała niegdyś podczas erupcji Teide. Dziś, pośród stoku porośniętego kanaryjskimi sosnami, wznoszą się kapryśne, okrągłe, jasne szczyty. Zastygła lawa w kształcie stożków przypomina pozaziemski relief z wizji reżyserów filmów science-fiction (ta okolica rzeczywiście nie raz służyła za naturalne tło do filmów). W drodze na szczyt obserwatorom z różnych perspektyw odsłaniają się widoki na majestatyczny Teide, południowe wybrzeże Teneryfy, szczyt sąsiedniej Gran Canarii i zewnętrzna część kaldery Las Cañadas.
Do “Księżycowych pejzaży” turyści muszą wędrowac pieszo wijącymi się górskimi ścieżkami. Cała trasa, począwszy od Vilaflor, zajmuje około 13 km. Można dojechać drogą TF-21 jeszcze 2 km w kierunku Teide do drogi gruntowej i dalej iść malowniczymi okolicami, podążając za znakami.
Święta skała – klif Roque Nublo na Gran Canarii
Centrum okrągłej wyspy Gran Canaria zajmują górskie krajobrazy. W samym sercu masywu, przy miasteczku Tejeda, stoi słynny “Skała w chmurach” – klif Roque Nublo. Wierzchołek formacji wulkanicznej, przypominającej starożytnego idola lub kamienny palec, wznosi się na 1,8 km nad poziom morza. Nad ziemią samotny klif podnosi się na 80 metrów. Indianie Guanczowie, zamieszkujący Gran Canarię w przedhiszpańskich czasach, oddawali cześć Roque Nublo, uważając ją za skamieniałego boga, który zstąpił z niebios. U stóp samotnej skały składano dary, kierowano do niej modlitwy. Legendy o magicznej sile Roque Nublo żyją do dziś w eposie Gran Canarii.
Las Peñitas Ravine na Fuerteventurze
Pośród ponurych granitowych skał na starożytnej Fuerteventurze rozciąga się bajeczny oazis na pustyni. Nazywa się Las Peñitas. W odróżnieniu od starożytnych pomników przyrody Wysp Kanaryjskich, ten unikalny obiekt powstał stosunkowo niedawno – po wojnie domowej. Trasa wycieczki zaczyna się w miejscowości Vega de Rio Palmas. Trzeba iść około 4 km ścieżką, idąc za znakami. Droga prowadzi nad starym wysuszonym jeziorem i zbudowaną przez człowieka tamą. Spod ziemi, pomiędzy grzbietami skalnymi wypływa w miesiącach zimowych rzeka. Kiedyś była potężnym strumieniem górskim, a teraz zamieniła się w niewielki strumyk. Tworzy on małe jezioro porośnięte roślinnością wodną. Z punktu widokowego Las Penitas widoczne są ogromne granitowe skały i zielona “wysepka” na dole między stokami.
Aby zobaczyć krajobraz Las Peñitas, trzeba dojechać do Vegi. Od miasteczka trzeba będzie iść pieszo drogą FV-30.
